Aktualizacja Biblii w życiu osobistym i w małej grupie – ks. dr W. Cyran (wypis)
Aktualizacja
To, co tekst Pisma Św. mówi do konkretnego człowieka, w jego aktualnej sytuacji, nazywamy: AKTUALIZACJĄ. Bez tego wysiłku aktualizacji nie może urzeczywistnić się spotkanie z żywym Bogiem i nawiązanie z Nim miłosnego dialogu.
Wolno mówić: Tak Bóg mówi do Kościoła wszystkich czasów, więc i do nas.
Nie wolno dowodzić mówiąc: tak jest napisane w Biblii i koniec dyskusji.
W jakich sytuacjach możemy prosić o Słowo?
- Gdy poszukujemy światła i nadziei w trudnych sytuacjach.
- Dla potwierdzenia rozeznanej drogi Bożej – powołania (po dłuższym rozeznaniu rozumem oświeconym wiarą i rozeznawaniu natchnień)… po usłyszanym proroctwie.
- Gdy poszukujemy głębszego sensu proroctwa.
- W sprawach obojętnych lub dobrych, by szukać większego dobra spośród dwóch dobrych czynów, możliwości.
Jak prosić Pana o Słowo z Pisma Świętego?
- Prosić z wiarą w żywą obecność Boga, który mówi do nas przez Pismo Święte tu i teraz, a także ze świadomością, że otwieranie Biblii nie jest najważniejszą aktywnością w ramach modlitwy, bo ważniejsze jest zwrócenie się całym sercem do Boga i oddanie się Jemu z miłości w posłuszeństwie, wolności i gotowości pełnienia Jego woli.
- Bardzo ważna jest rola Ducha Świętego, którego prowadzenie jest konieczne, niezawodne, o ile autentycznie i bezwarunkowo poddajemy się Jego prowadzeniu.
- Aby prosić Boga o Słowo (dla siebie lub kogoś innego, czy jakiejś grupy), trzeba posiąść umiejętność aktualizacji tekstu biblijnego.
- Przy tym należy pamiętać, że proszenie o Słowo nie jest prorokowaniem, a więc nie jest związane z charyzmatem proroctwa, choć ten ostatni może być bardzo pomocny w aktualizacji charyzmatycznej.
Etapy praktyki proszenia o Słowo
- Stanąć przed Panem w postawie modlitewnej z wiarą i pokorą.
- Zrobić krótki rachunek sumienia dla oceny naszego stanu przed Bogiem (w wypadku grzechu ciężkiego należy najpierw się wyspowiadać, choć można też prosić o Słowo przy jednoczesnym postanowieniu jak najszybszej spowiedzi św.).
- Ocenić, czy w danej sprawie nie jest już wola Boża objawiona (wyraźnie w Biblii lub w definicji nieomylnego nauczania Kościoła)
- Uświadomienie sobie, że Bóg nas przerasta, że Jego wola nie jest naszą, zatem może nas zaskoczyć.
- Zastanowić się, czy jesteśmy gotowi przyjąć pełną wolę Bożą, ufając, że Bóg pragnie naszego dobra, czy też błędnie szukamy tylko potwierdzenia podjętych już decyzji lub naszych poglądów.
- Z wiarą w Bożę prowadzenie, ufnie i w wolności otworzyć Biblię na chybił trafił i odczytać fragment, na który ą padnie nasz wzrok.
- Czytać kilka zdań, całą perykopę lub więcej, tak długo, jak w sumieniu mamy pokój i wewnętrzną pewność (z Ducha Świętego), że powinniśmy lekturę kontynuować lub skończyć.
- Zaznaczyć lub zapisać sigla i jeszcze raz (lub dwa) w duchu modlitewnym przeczytać otrzymany fragment i zasłuchać się w jego przesłanie.
- Jeśli już na pierwszy rzut oka tekst jawi się jako mało zrozumiały odnośnie do naszej aktualnej sytuacji, można prosić o drugie Słowo (a nawet o kolejne, lecz nie więcej niż ok. 5 na raz) dopełniające, wyjaśniające.
- Odczytać otrzymane Słowo (lub kilka fragmentów) według zasad interpretacji Biblii, jednak w naszej aktualnej sytuacji (jak w powyżej omówionym pierwszym etapie aktualizacji).
- Następnie (jak w drugi etapie aktualizacji) przywołujemy to, o co pytaliśmy i usiłujemy wyszukać i rozpoznać te aspekty naszej obecnej sytuacji, na które tekst biblijny zdaje się rzucać jakieś światło, rozjaśniać lub kwestionować je. Pytamy, czy to Słowo obiektywnie zawiera odpowiedź na nasze pytania czy problemy. Oczywiście musimy liczyć się z tym, że Bóg może poszerzyć perspektywę pojmowania problemu, a nawet zwrócić naszą uwagę na ważniejsze problemy.
- Wreszcie (jak w trzecim etapie aktualizacji) w modlitewnym zasłuchaniu się w Boga usiłujemy wydobyć z całej przebogatej pełni sensu (wymowy, przesłania) danego tekstu biblijnego te elementy, które nas inspirują do czegoś, wzywają do zmiany, nawrócenia, do przemiany, do przekształcenia naszej obecnej sytuacji, i to w taki sposób, że jest to twórcze, owocne, a zarazem w pełni ze zbawczą wolą Boga w Chrystusie względem nas.
- Na koniec odpowiadając wiarą i dziękczynieniem na Słowo Pana do nas, zapisujemy wnioski i postanawiamy je konkretnie wprowadzić w życie, ewentualnie planujemy dalszą weryfikację modlitewną naszego rozeznania, z uwzględnieniem zasad rozeznania duchowego opracowanych przez św. Ignacego Loyolę.
- W realizacji poznanej woli Bożej zachowujemy czujność na dalsze prowadzenie Boże i śledzimy owoce wprowadzenia w czyn tak zinterpretowanego i zaktualizowanego Słowa. W pewnym stopniu życie zweryfikuje poprawność rozeznanej woli Bożej.
Wypisała: Ulka W.